De Meiboom; Een oeroud gebruik
Het oprichten van een meiboom gebeurt meestal rond 1 mei of op de vooravond op 30 april,
maar ook tijdens een midzomerfeest rond 21 juni en
tijdens Keltfest in Vijfhuizen eind mei.
Een meiboom is een versierde paal of boom
die met verschillende rituelen opgericht wordt. Meestal wordt er een berk, den, eik, es, spar of wilg gebruikt.
Ook de Menhir en Obelisk worden wel in verband gebracht met de meiboom.
De boom wordt met een speciale ceremonie uit het bos gehaald waarbij de hele gemeenschap betrokken is.
De meiboom is volgens de één een vruchtbaarheidssymbool, de boom zou het mannelijke als een fallussymbool voorstellen
en de krans of kransen in de top symbolyseren dan het vrouwelijke, ook de linten zouden het mannelijke en vrouwelijke symboliseren.
Anderen denken weer dat de meiboom teruggaat op de heilige bomen en daarmee verbonden goden uit de oudheid.
De rechte, kale stam verbeeld kracht en gezondheid. De stam moet kaal zijn zodat zich daar geen negatieve krachten in de vorm van kevers
in kunnen verschuilen. In de nog groene top of kroon van de meiboom huizen de goede (natuur-)geesten en bevindt zich de groeikracht van de boom.
De krans is een vruchtbaarheidssymbool, soms gevlochten met takken van negen verschillende soorten hout.
Ook de Beltane vuren werden wel gemaakt met negen verschillende soorten hout: de eik, voor de god; berk, voor de godin; den, voor geboorte;
wilg, voor de dood; lijsterbes, voor magie; appel, voor liefde; wijnstok, voor vreugde; hazelaar, voor wijsheid; meidoorn, voor reinheid
(zie Femtopia).
In Nederland werden voornamelijk de Eik en de Linde gezien als heilige boom, in de Noordse mythologie is de Es een heilige boom (De wereldboom Yggdrasil).
Bomen hebben altijd een speciale betekenis gehad. Rond midwinter haalde men groenblijvende takken van de den en hulst in huis.
Men plaatste een meiboom voor een nieuw huis of
plaatste een ´richtmei´ op het dak van een in huis in aanbouw
wanneer het hoogste punt bereikt was en het huis onder de kap was, doch het dak nog niet dicht was. Dit bracht de toekomstige bewoners geluk.
Hendrik Jacobsz Soeteboom (1616-1678) beschreef hoe men in
1579 vanuit Wormer naar Limmen ging om daar een denneboom te kappen en die in Wormer te versieren met linten en bloemenslingers.
De oudste vermelding van een meiboom in Engeland is te vinden in een 14de eeuws gedicht van
Gryffyd ap Adda ap Dafydd
dat festiviteiten beschrijft rond een berk als meiboom.
(Zie: Cambridge.org
& Hutton Blz.233)
De oudste beschrijving over een meiboom ritueel in Duitsland dateerd uit ± 1225 na nul en is te vinden in het boek
"VIII Libri mariculorum"
en noemt de boom, de kransen en het dansen rond de boom in Aken (v.Gilst Blz.64).
In sommige regio's in Duitsland wordt de meiboom ook wel Mariaboom
genoemd, mogelijk door de heidense achtergrond van de meiboom met de Moedergodin, gekerstend naar Maria.
Historisch kunnen we de meiboom niet verder terug traceren dan tot 1225 na nul en toen was het een wijdverbreid gebruik.
Aannemelijk is dat deze rondedansen rond de meiboom teruggaan op oeroude vruchtbaarheidsrituelen, ze komen in heel
Europa voor en kennen tal van lokale variaties. Meer over de meiboom geschiedenis.
Thema's die overal wel terugkomen is dat de boom uit het bos gehaald word,
dat een andere groep of ander dorp de boom probeert te stelen, dat de boom op een centrale plaats in het dorp of de stad
opgericht wordt en versierd word met linten, groene kransen en bloemen. Er word rond de boom gedanst en er word een
Meikoning en Meikoningin gekozen....
